اهل بیت پیامبر و عزاداری سیدالشهداء
* ما عزادار حسینیم
امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمود: ی زرارة، آسمان چهل صبح بر حسین خون گریست، زمین چهل بامداد با سیاهی بر حسین گریست، خورشید چهل بامداد با کسوف و قرمزی گریست، کوهها پاره پاره شد، دریاها منفجر شد و ملائکه چهل صبح بر حسین گریستند.
هیچ زنی از ما (اهل البیت) خضاب نکرد، آرایش نکرد و زینت ننمود مگر وقتی که سر عبیدالله ابن زیاد را آوردند (در زمان امام سجاد، عبیدالله توسط سپاه مختار کشته شد، و سر او را نزد حضرت سجاد فرستادند)
هیچ زنی از ما (اهل البیت) خضاب نکرد، آرایش نکرد و زینت ننمود مگر وقتی که سر عبیدالله ابن زیاد را آوردند (در زمان امام سجاد، عبیدالله توسط سپاه مختار کشته شد و سر او را نزد حضرت سجاد فرستادند)
و ما زلنا فی دمعة بعده، ما همواره بعد از حسین گریان اوئیم، جد من (امام سجاد) هر گاه حسین را یاد میکرد چنان میگریست که محاسن حضرت از اشک پر میشد، هر که میدید نیز دلش میسوخت و گریان میشد.
* امام صادق علیه السلام جلسه روضه خانگی بر پا میکند
ابوهارون گوید: نزد امام صادق علیه السلام رفتم حضرت فرمود: ی ابا هارون، برایم (از مصیبت) حسین بخوان، من شروع کردم شعری خواندن حضرت فرمودند: همچنانکه خودتان میخوانید، همچنانکه در سر قبر او میخوانید، (معلوم میشود که در زمان امام صادق علیه السلام مجالس روضه آنهم با شور و حال رائج بوده است) یعنی با سوز و حال بخوان، من هم شروع کردم بخواندن
یک شعر خواندم، حضرت گریان شد، من ادامه ندادم، حضرت فرمود: بگذر، سپس فرمود: برایم بیشتر بخوان برایم بیشتر بخوان، من ادامه دادم، حضرت گریست، بانوان نیز مضطرب شدند و شور گرفتند، وقتی آرام شدند حضرت گویا (بعنوان جایزه و پاداش به این مداح اهل البیت) فرمود: ی اباهارون هر که بری حسین شعر بگوید و ده نفر را بگریاند بهشت بری اوست، سپس حضرت تعداد را یکی یکی کم نمود تا اینکه فرمود: هر که بری حسین شعر بگوید و یک نفر را بگریاند، بهشت بری اوست، سپس فرمود: هر که حسین را یاد کند و گریان شود، بهشت بری اوست. (1)
مؤلف گوید: این حدیث شریف نکات ارزنده ی در بردارد و شیعیان را تشویق میکند، تا هر چه میتوانند جلسه روضه تشکیل دهند، شعرا تا میتوانند در رثی حضرت شعر بسرایند، مردم به یاد حضرت باشند و بگریند، مداحان اهل البیت در جلسات با شور و حال، روضه بخوانند، و سعی کنند مردم را در مصیبت سیدالشهداء منقلب کنند و بگریانند، و از روایات بدست میآید که این روش اهل بیت علیهم السلام بوده است و از فرصتهی گوناگون بری اقامه عزی سیدالشهداء استفاده میکردند گاهی که مداحان همانند ابی عماة متشد و یا جعفر ابن عفان و یا عبدالله ابن غالب و یا ابی هارون مکفوف و یا دعبل خزاعی بر امام صادق علیه السلام و امام رضا وارد میشدند، حضرت میفرمود: برایم روضه حسین را بخوان.
* با حضرت فاطمه هم ناله شوید
امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ چشمی نزد خداوند و هیچ اشک چشمی نیست که جاری شود؛ و هیچ گریه کننده ی نیست که بر حسین بگرید مگر اینکه به حضرت فاطمه کمک میدهد، به رسول الله صله داده، حق ما را ادا کرده است، در روز قیامت تمام مردم گریان هستند مگر گریه کنندگان بر جدم حسین، که چشمشان روشن است و مژده به آنهاست و شادی در صورت آنها نمایان است، و این در حالی است که مردم در اضطراب هستند، اما آن ها در امانند، از مردم اعراض میشود ولی اینها با حسین در زیر عرش و در سایه عرش هم صحبت هستند، از سختی حساب واهمه ندارند، به آنها میگویند: وارد بهشت شوید، اما آنها هم صحبت و همنشینی با حسین را بر بهشت ترجیح میدهند. (2)